Vindmyllur - vandamál

Nú er mikið talað um vindmyllur og vindmyllugarða. En lítið um þau vandamál sem þeim fylgja. Það er einnig talað um að þessi mannvirki teljist með háspennulínum og stíflumannvirkjum og greiði þar af leiðandi ekki skatt á Íslandi.

Raforkuver greiða skatt og í þeim er orkuframleiðslubúnaðurinn túrbínur og spennar. Vindmyllur eru mannvirki og tæknilegur vélbúnaður sem framleiðir raforku, þar eru mylluspaðar í stað túrbína og síðan spennar til að stjórna orkuflæðinu. Þær eru því samskonar og raforkuver og eiga í mínum huga að flokkast með þeim og greiða skatt eða aðstöðugjald samkvæmt því. Mikil umferð er um raforkugarða vegna vinnu við umsjón á búnaðinum (viðhald og eftirlit) þannig að vegasamgöngur við garðana þurfa að vera góðar, sem er ekki einfalt þegar garðarnir eru upp á fjöllum. Vegagerð og viðhald vega verður væntanlega í höndum Vegagerðarinnar og greidd af okkur skattgreiðendum.

Líftími vindmylla er 20-25 ár og því mjög ör endurnýjun á búnaði sem ekki hefur enn fundist leið til að endurnýta sem gerir það að verkum að þá myndast vandamálið hvernig á að farga úrganginum sem verður til við endurnýjun. Ég held við íslendingar eigum að staldra við og athuga okkar gang í þessu vindmyllu máli. Það virðist vera mikill umhverfissóðaskapur kringum vindmyllugarða.

Skýrsla sem greint var frá á fréttamiðlinum France24 segir að um það bil 8000 úreltar vindmyllur bíði þess að vera rifnar niður. Einnig segir þar að það sé áætlað að árið 2030 þá þurfi að eyða allt að 80.000 tonnum af úrgangi frá vindmyllum á ári. Vonandi forðar forsjónin okkur frá því að þurfa að taka þátt í slíku. Þær tilraunir með endurvinnslu sem hafa verið gerðar eru auk þess mjög orkufrekur iðnaður sem vekur spurninguna hvert sækjum við þá orku?

Auk þessa er það alvarlegur hængur á þessu máli að það eru útlendingar sem hafa áhuga á að koma upp þessum vindmyllugörðum á Íslandi. Það er að virkja vindorku á Íslandi og fjármagna með peningum sem koma frá sjóðum í þeirra eigu. Það þarf að búa þannig um hnútana að þessi uppbygging sé framkvæmd af innlendum aðilum (Landsvirkjun) í eigu almennings og innlendum fjárfestinga aðilum gefinn kostur á að fjármagna framkvæmdina til þess að arðinn komi inn í íslenskt samfélag en flæði ekki úr landinu. Þó tel ég æskilegast að leita annarra virkjunarkosta svo sem vatnsaflsvirkjanna.

Björn Ármann Ólafsson
4.maður á lista Miðflokksins í Múlaþingi

Óverjandi ­kennsluefni

Morgunblaðið 23.1.23, bls. 8

Sig­mund­ur Davíð Gunn­laugs­son sagði í Dag­mál­um að sér hefði brugðið óþægi­lega lítið við að vera líkt við Hitler og Mus­sol­ini í kennslu­stund í fram­halds­skóla. Þetta skýrði hann svo að hann hefði svo oft mátt þola að sér væru gerðar upp skoðanir að þetta hefði ekki komið mikið á óvart. Og ef til vill kem­ur það ekki held­ur mikið á óvart að slíkt efni skuli haft til kennslu í fram­halds­skól­um lands­ins, en ný­lega hafa komið upp tvö dæmi þar sem kenn­ar­ar fara langt yfir eðli­leg mörk í því sem á að vera kennsla í stjórn­mála­fræði.

Bæði dæm­in snúa að ógeðfelldri um­fjöll­un um Íslend­inga á hægri væng stjórn­mál­anna, íhalds­stefnu og þjóðern­is­hyggju. Því er haldið fram af tals­mönn­um skól­anna að slík dæmi séu einnig til um vinstri hlið stjórn­mál­anna, en at­hygli vek­ur að þau hafa ekki komið fram. Og þó að þau fynd­ust yrði kennsl­an síst betri við það.

Þá hef­ur því verið haldið fram glær­urn­ar hafi verið tekn­ar úr sam­hengi, en það ekki út­skýrt nán­ar, enda í besta falli vand­séð hvaða sam­hengi gæti verið eðli­legt. Eina sam­hengið sem fyr­ir ligg­ur er að þetta efni er notað í kennslu­stund­um í ís­lensk­um skól­um og er varla hægt að ímynda sé verra sam­hengi.

Viðbrögð skóla­stjórn­end­anna eru mik­il von­brigði en þeir hafa enn tæki­færi til að bæta ráð sitt. Það gera þeir ekki með þögn­inni eða með því að verja óverj­andi kennslu­efni.

 

Öxi – Vegagerðin – Stjórnvöld

Hvað er í gangi? Hvers vegna er alltaf höggið lengst frá stjórnstöðvunum? Hver eru áhrif á samfélagið okkar á Austurlandi, sem aflar allra mest í íslenska samfélagið per. mann allra landshluta á Íslandi?

Þetta eru spurningar sem vakna þegar fréttir berast af því að frestað er þegar auglýstum útboðum á vegaframkvæmdum á Öxi. Hönnun vegar um Öxi var lokið fyrir langalöngu síðan og sú hönnun samþykkt. Það er búið að taka Vegagerðina á annan áratug að semja við landeigendur um vegstæðið. Ég spyr, hvers konar vinnubrögð eru þetta. Er Vegagerðin kannski viljandi að reyna að tefja fyrir verkinu. Sú spurning hlýtur að vakna þegar framgangur mála er á þennan hátt. Eða er fjarlægðin frá Reykjavík það mikil að þeim finnist þetta engu máli skipta. Um Öxi fóru suma daga í júní 2004 um 400 bílar (upplýsingar frá vegagerðinni fengnar 2005). Í dag er þessi umferð allt að tvöfalt meiri þegar mest er og vex hratt þar sem þetta er aðalleið ferðamanna til Héraðs sem koma sunnan að og aðalleið íbúa Djúpavogs og nágrennis í þjónustu Múlaþings.

Stjórnvöldum er vel kunnugt um að tekjuöflun á Austurlandi er sú mesta á Íslandi. Austurland greiðir allar framkvæmdir og þjónustu á Austurlandi með því fjarmagni sem aflað er í fjórðungnum (sbr. skýrsla HA june 26th 2013 on http://www.irpa.is). Skýrsla Háskólans á Akureyri er miðuð við árið 2011. Afkoma í fjórðungnum hefur stóraukist frá þeim tíma, sem þýðir að tillag Austurlands til hítarinnar á suðvesturhorninu hefur stóraukist. Eru stjórnvöld svo blind á stöðuna og fjármál Íslands að þeir gera sér ekki grein fyrir þessu. Vegagerð  á Austurlandi er langt á eftir því sem gerist og gengur á vestur hluta landsins. Flestar einbreiðar brýr og malarvegir.

Stjórnvöld verða að girða sig í brók og leyfa Austurlandi að njóta ávaxtanna af því sem þeir leggja í þjóðarbúið.

 

Björn Ármann Ólafsson

4.sæti Miðflokksins í Múlaþingi