Grímulaust svínarí og svindl með fjármuni

https://www.facebook.com/share/p/DSHrbYSwtSh959N4/?mibextid=WC7FNe

Gísli Blöndal skrifar:

Það er eitthvað skrýtið í gangi

Vissuð þið þetta?

• TM er keypt á yfirverði, um 3 ma. hærra en bókfært verð hjá Kvikubanka

• Næsta tilboð var um 8 ma. lægra en tilboð Landsbankans

• Rekstur Kvikubanka var ekki góður á síðasta ári

• Með því að selja TM verður hagnaður Kviku banka um 3 ma.

• Á síðasta hluthafafundi Kviku var samþykkt að nota fjármunina til að greiða hluthöfum arð en ekki til að laga reksturinn

• Ef næsta boð hefði verið hæsta boð væri tap á rekstri Kviku á bilinu 5 - 7 ma.

• Bankaráðið leitaði ekki leyfis fyrir kaupunum og fékk það því ekki

• Formaður og varaformaður bankaráðsins hættu í ráðinu rétt áður en tilkynnt var um kaupin

• Tryggingar bankastjóra og bankaráðsmanna ná ekki yfir tjón nema farið hafi verið að lögum og reglum

• Þeir einu sem hagnast á þessum kaupum eru hluthafar Kvikubanka.

• Ef þér finnst þetta skipta máli og að verið sé að þagga umræðuna, þá er um að gera að deila og líka.

 Ekki leyfa "þeim" að þagga þetta!

------------------------

Fróðleg og þörf pæling fyrir þá sem tala fyrir grímulausri einkavæðingu, sem réttlátri og heiðarlegri útfærslu á innviðum samfélagsins. 

Jarðgöng sem gagnast.

Undanfarnar vikur höfum við Austfirðingar orði vitni að vakningu, sem er þvert á stefnu stjórnvalda í gangagerð og forgangsröðun þeirra í fjórðungnum.  Þetta eru svo sem engin ný tíðindi vegna þess að þegar á að gera eitthvað í samgöngumálum tengdum Múlaþingi, þá finna einhverjir sig knúna að grafa undan þeim hugmyndum.  Ekki verður fjallað um Axarveg hér þó fullt tilefni væri til þess.   

Á heimasíðu Samgönguráðuneytisins má finna eftirfarandi:

“Verkefnishópur skipaður af samgöngu- og sveitarstjórnarráðherra hefur skilað skýrslu um Seyðisfjarðargöng. Niðurstaða hópsins er að með hliðsjón af ávinningi samfélags og atvinnulífs á Seyðisfirði og Austurlandi í heild sé vænlegast að rjúfa einangrun Seyðisfjarðar með jarðgöngum undir Fjarðarheiði og styrkja samfélagið á Austurlandi öllu með tvennum göngum milli Seyðisfjarðar og Mjóafjarðar annars vegar og Mjóafjarðar og Norðfjarðar hins vegar á síðari stigum. Slík hringtenging færi samfélaginu á Austurlandi miklar samgöngubætur.”    

Það er ánægjulegt að loks, eftir áratuga baráttu, sjáist til lands með Fjarðarheiðargöng.  Ljóst er að þetta þykir einhverjum stór biti að kyngja.  Þó er of snemmt að fagna, því eigi er enn sopið kálið þó að í ausuna sé komið.

Við sameiningu sveitarfélaga hefur krafan um bættar samgöngur ávallt þótt eðlileg.  Við sameiningu fjögurra sveitarfélaga í Múlaþing var unnið með samgöngumálin þannig að leiðir yrðu greiðar.  Hvergi var nefnt að hjáleið um annað sveitarfélag væri valkostur eins og einhverjir hallast nú að og leggja til göng frá Norðfirði um Mjóafjörð til Seyðisfjarðar komi í staðinn fyrir Fjarðaheiðagöng.  Engin haldbær rök styðja slíkar tillögu né eru til um það nokkur gögn.  Engar umferðargreiningar eru tiltækar né jarðfræði- eða ofanflóðarannsóknir, sem byggja undir slíka óskhyggju.      

Ekki eingöngu þurfa íbúar í Múlaþingi að sitja undir framangreindum vangaveltum, heldur virðast stjórnvöld Íslands ítrekað finna hjá sér þörf að fjármagna hin ýmsu gæluverkefni og þá er þeim nærtækast að sælast í fjármagn lengst frá Reykjavík.  Til dæmis er illa skilgreindur fjáraustur í loftslagsmál, um sjötíu milljarða, græjaður með því að skera niður samgöngubætur á Austurlandi.         

Dugleysi meirihlutans í Múlaþingi er aumkunarvert.  Hann sættir sig við ítrekuð svik ríkisstjórnarinnar um að hefja samgöngubætur á Austurlandi.  Auk Fjarðarheiðaganga er vert að nefna vanefnd loforð um Axarveg, endurbætur við Egilsstaðaflugvöll og fækkun á einbreiðum brúm á þjóðvegi eitt á Austurlandi.  Allar heitingar ríkisstjórnarinnar um nefndar úrbætur hafa jafnóðum verið svikin og þær voru gefin.  

Skrumskæld umræða um samgöngubætur hefur farið um víðan völl og engin gáfuleg umræða hefur litið dagsins ljós um mikilvægi þess að fá göng undir Eskifjarðarheiði.  Jarðgöng, sem yrðu um átta kílómetra löng og oftar fært þá leið með minna tilstandi en að halda Fagradalsbrautinni opinni.  Nánast sama vegalengdin er frá Egilsstöðum að Fjarðaáli hvort heldur farið yrði um þau göng eða farin Fagradalsbrautin um Fagradal.  Það væri mun viskulegri samgöngubót fyrir þorra íbúa Mið-Austurlands í stað þeirrar lausna, sem sífellt er klifað á og fáum til gagns. 

Fyrir Reyðfirðinga og þá sem á Suðurfjörðum búa, er þetta kjörin varaleið, þegar válynd veður herja á Fagradal.  Hagstæðast yrði þetta fyrir Eskfirðinga að komast á tuttugu mínútum upp á Hérað og fyrir Norðfirðinga að fara á fjörutíu mínútum til að nýta flug innanlands og utan.  Nú þegar ætti að gera kröfu til Vegagerðarinnar um að setja upp síritandi veðurstöð innst í Eyvindardal til að safna gögnum til samanburðar við samtíma veðurgögn af Fagradal.

Tenging milli Egilsstaðaflugvallar og sjúkrahúss HSA í Neskaupstað yrði stutt og greiðfær auk þess væri um helmingur leiðarinnar um jarðgöng þar sem áhrifa veðurs, vinda og ófærðar gætir ekki.  Vissulega verður að hugsa málin upp á nýtt, ef engin samstaða næst um eðlilegar vegabætur, sem jafna aðgengi allra við sjúkrahús Austurlands í Neskaupstað.  

Benedikt V Warén Sveitastjórnarfulltrú í ellefta sæti M-listans.

Aðalfundur Miðflokksdeildar Múlaþings 2024

Fundurinn verður haldinn í Ökuskóla Austurlands miðvikudaginn 20. mars klukkan 20:00.

Fundinum verður streymt. 

Nánar um það síðar.

 

 

Jú Katrín, fylgistap VG -sanngjörn niðurstaða-

https://frettin.is/2024/03/03/ju-katrin-fylgistap-vg-sanngjorn-nidurstada/

Þröstur Jónsson skrifar:

Forsætisráðherra Katrín Jakobsdóttir mælir svo:
„Ég get ekki sagt að mér finnist þetta vera sanngjörn niðurstaða fyrir hreyfingu sem hefur leitt ríkisstjórnina í gegnum síendurteknar hamfarir sem ég tel okkur hafa haldið vel utan um“.

Katrín er ósátt við álit þjóðar sinnar og telur það ósanngjarnt sökum árangurs ríkisstjórnar sinnar.

Kíkjum á árangurinn í síendurteknum hamförum:

 

HAMFÖR A:

Covid 19. Flumbrugangur og örvilnun einkenndi stjórnarhættina, þar sem ríkisstjórnin faldi sig á bak við embættismannakerfið og globalisma WHO/WEF/EU og þorði ekki að taka sjálfstæðar ákvarðanir af yfirvegun og áræðni.
Niðurstaðan: Stórfelldur efnahagsskaði og stórfellt heilsutjón af lyfjatilraun sem hefur orsakað mikla hækkun umframdauðsfalla hjá þjóðinni sem ekki enn sér fyrir endann á, auk mikils heilsutjóns margra. Hvort tveggja þaggað í hel af ykkur og fjölmiðlum.
Ódýrt lyf bjargaði hundruðum ef ekki þúsundum mannna hér á landi í faraldrinu en ríkisstjórn þín hafnaði og vann gegn þrátt fyrir ítrekaðar tilraunir lækna og annarra sérfróðra til að koma því á framfæri við ríkisstjórn þína Kata. Þið vilduð ekki einu sinni hlusta.

 

HAMFÖR B:

Verðbólga úr böndunum. Herská afstaða herlausrar þjóðar í vonlausu proxy-stríði í Úkraínu, stærsta karla-sláturhúsi samtímans. Þetta stríðs-rugl vesturlanda er helsti drifkraftur verðbólgu í landinu plús afleiðingar lélegrar stjórnar í Covid19 faraldrinum og gegndarlauss innflutnings á hælisleitendum með tilheyrandi þrýstingi á húsnæðisverð. Allt undir stjórn þinni Katrín.
Herlausir Færeyingar höfðu rænu á að lát hernaðarbrölt stórveldanna afskipta laust. Ísland er ekki stórveldi, þó þið virðist halda það í mikilmennskubrjálæði ykkar. Með koss á kinn sendið þið milljarða af almannafé til spilltustu stjórnvalda í Evrópu sem daðra við nasisma. Efnahagur í Færeyjum hefur sjaldan verið betri, með blómlegum viðskiptum við Rússa. "Business as usual" er öflugasta friðardúfa smáríkja. Því hafa stjórnvöld á Íslandi gleymt.

 

HAMFÖR C:

Opin landamæri, stjórnlaus fjöldi hælisleitenda. Útskipting þjóðar og arfleifðar. Nauðgunarmenning hins "pólitíska íslam" boðin velkomin. Skattgreiðendur látnir borga brúsann upp á tugi milljarða árlega og íslenskar konur og börn taka ofbeldið. Þarf ég að segja eitthvað meira?

 

HAMFÖR D:

Eldgos á Reykjanesi. Aðvaranirnar byrjuðu að hrannast upp fyrir amk. 3 árum síðan. Á sama tíma rænir ríkisstjórn þín innan frá varasjóð vegna Náttúruhamfara til að halda hér ráðstefnu fyrir Evrópu-elítu andskotans, og fleira misgæfulegt. Hækkar svo bara skatta á fasteignir og borgar varnargarða fyrir fyrirtæki sem rífa milljarða út úr rekstri sínum árlega til arðgreiðslna til eigenda sinna.

 

HAMFÖR E:

Kynjafræði djöfulsins, í boði ríkisstjórnar þinnar og með fjárstuðningi hennar. Klámvæðing skólakerfisins, niðurbrot fjölskyldunnar, niðurbrot menningararfleifðarinnar. Aukin vanlíðan og minni námsárangur æsku þessa lands er árangur þinn Kata.

 

HAMFÖR F:

"Loftslagsbreytinga-Ruglið Af Manna Völdum" (LRAMV). Sjötíu milljarðar á 4-5 árum út í loftið af almannafé sem fæstir vita hvar eru notaðir eða í hvað. Nú ætti hverjum manni með sæmilega gagnrýna rökhugsun að vera ljóst að LRAMV er skurðgoðadýrkun og fjármálasvindl glóbalista elítunnar, keyrt áfram af Sameinuðu Þjóðunum og World Economic Forum.
Loftslagsbreytingar eru staðreynd og hafa alltaf verið. En að þær séu af mannavöldum er rugl.

Þjóð sem hefur misst sjónar á kristin gildi, og kristna arfleifð hefur fengið blinda, heyrnarlausa og upp hrokaða ríkisstjórn þína, sem sóar auði þjóðar, andlegum sem veraldlegum.

Jú Katrín þetta er sanngjörn niðurstaða!

Er maðkur í mysunni hjá Múlaþingi?

Austurfrétt. Höfundur: Gunnar Gunnarsson • Skrifað: 27. febrúar 2024.

Sveitarstjórnarfulltrúi Vinstrihreyfingarinnar – græns framboðs í Múlaþingi hyggst leita álits innviðaráðuneytisins eftir að hafa verið úrskurðaður vanhæfur við meðferð máls þar sem félagasamtök, sem hann fer fyrir, sendu inn umsögn um málið.

Ásrún Mjöll Stefánsdóttir, bæjarfulltrúi VG, var úrskurð vanhæf á fundi umhverfis- og framkvæmdaráðs Múlaþings í gær. Til umræðu var deiliskipulag vegna sumarhúsabyggðar á Eiðum.

Ásrún Mjöll er formaður Náttúruverndarsamtaka Austurlands (NAUST) en samtökin skiluðu inn athugasemd við skipulagið. Formaður ráðsins, Jónína Brynjólfsdóttir, bar upp vanhæfið og það var samþykkt með fjórum atkvæðum meirihluta gegn þremur atkvæðum minnihluta. Þeirra á meðal var Ásrún sjálf en samkvæmt reglum geta fulltrúar kosið um eigið hæfi.

Ásrún Mjöll nýtti líka rétt sinn til að gera grein fyrir hvers vegna hún teldi sig ekki vanhæfa og lagði fram bókin. Þar segir hún telja ákvörðunina ólögmæta, að hún brjóti gegn skoðanafrelsi og feli í sér mismunun sem sé brot á stjórnarskránni. Þess vegna muni hún kæra ákvörðunina til innviðaráðuneytisins, sem sér um sveitastjórnarmál.

Ásrún Mjöll lagði einnig til að afgreiðslu deiliskipulagsins yrði frestað þar til niðurstaða ráðuneytisins lægi fyrir. Sú tillaga var felld eftir línum minni- og meirihluta. Ásrún vék þá af fundi og kallaði inn varamann.

 

Minnisblað um hæfi fyrirfram

Umræða um hæfi Ásrúnar sem kjörins fullrúa í ljósi formennsku hennar í NAUST er ekki ný. Í desember urðu miklar deilur á fundi sveitarstjórnar þegar lagt var fram minnisblað frá lögmanni um mögulegt hæfi hennar. Minnihlutinn gagnrýndi þá meðal annars að ráðgjöf var fengin frá utanaðkomandi lögfræðingi sem einnig starfi fyrir Arctic Hydro, sem áformar virkjanir í Múlaþingi. Einnig var deilt á að óskað hefði verið eftir minnisblaðinu án hennar vitundar. Sveitarstjóri sagðist treysta lögfræðingnum enda sinnti hann ýmsum málum fyrir sveitarfélagið.

Í byggðaráði í síðustu viku var á dagskrá mögulegt vanhæfi sveitarstjórnarfulltrúa. Málið var fært í trúnaðarmálabók en málsnúmerið er hið sama og á málinu í desember. Innanhúss lögfræðingur Múlaþings sat þann lið.

 

Vanhæfi vegna Fjarðarheiðarganga

Deilur um hæfi fulltrúa hafa sett svip sinn á störf sveitarstjórnar og ráða í Múlaþingi á kjörtímabilinu. Kveikjan var þegar Þröstur Jónsson, fulltrúi Miðflokksins, var úrskurðaður vanhæfur við umfjöllun um veglínur Fjarðarheiðarganga. Bróðir hans á töluvert land þar undir. Þröstur kærði ákvörðunina til innviðaráðuneytisins sem sagðist ekki gera athugasemdir við afgreiðslu sveitarstjórnar.

Síðasta haust var áheyrnarfulltrúi Miðflokksins í umhverfis- og framkvæmdaráði, Hannes Karl Hilmarsson, einnig úrskurðaður vanhæfur í sama máli þar sem hann hafði sem einstaklingur sent inn athugasemd við málið í skipulagsferli. Í minnisblaði lögmanns til Múlaþings var vísað til fordæma úr úrskurðum sem innviðaráðuneytið hafði skrifað í sambærilegum málum.

 

Þrjú lýstu sig mögulega vanhæf

Í janúar varð nokkur reikistefna í fjölskylduráði þegar lagt var fram erindi frá foreldrum tilvonandi fyrstu bekkjar nemenda á Egilsstöðum þar sem óskað var eftir breytingu á sumarfríi leikskólans Tjarnarskógar. Þrír fulltrúar í ráðinu, Jóhann Hjalti Þorsteinsson og Eyþór Stefánsson af Austurlista og Björg Eyþórsdóttir úr Framsóknarflokki, vöktu athygli á mögulegu vanhæfi sínu. Vanhæfi Jóhanns Hjalta var samþykkt samhljóða og vanhæfi Eyþórs með fjórum atkvæðum gegn þremur sem sátu hjá en vanhæfi Bjargar fellt með fjórum atkvæðum meðan þrír sátu hjá.

Þá voru einnig greidd atkvæði á fundi byggðaráðs í síðustu viku þegar erindi barst um námskeið fyrir leiðsögumenn með hreindýraveiðum. Hildur Þórisdóttir af Austurlista vakti þar athygli á mögulegu vanhæfi Ívars Karls Hafliðasonar. Það var fellt. Tveir fulltrúar meirihlutans voru á móti meðan fulltrúar minnihlutans og Ívar Karl sjálfur sátu hjá.

Hvað varðar deiliskipulagið á Eiðum þá var samþykkt að uppfæra skipulagstillögu í samræmi við minnisblað sem lá fyrir fundinum, þar sem brugðist er við athugasemdum og umsögnum sem borist hafa. Fulltrúar minnihlutans voru á móti þar sem þeir töldu svörin ekki fullnægjandi.

Hættuleg vegferð orkumála

Stundum velti ég því fyrir mér á hvaða vegferð íslensk stjórnvöld eru þegar kemur að orkumálum hér á landi. Hvorki stefna né umræða bendir til þeirrar almennu skynsemi sem þarf að ríkja þegar um svo mikilvæga innviði er að ræða.

Í stjórnarsáttmála núverandi ríkisstjórnar segir að markmiðið sé að Ísland nái kolefnishlutleysi og fullum orkuskiptum eigi síðar en árið 2040 og verði þá óháð jarðefnaeldsneyti fyrst ríkja. Þetta er fallegur draumur. En það er líka allt og sumt. Draumur byggður á fallegri lygi.

Einhversstaðar á leið sinni í gegnum þægindin, lífsgæðakapphlaupið og sjálfgefið, blámarið bringubeinið af minnimáttarkennd gagnvart öðrum þjóðum og þeirri óseðjandi þörf að þurfa alltaf að vera best í öllu á kostnað almennrar skynsemi, hefur ríkisstjórnin fyrir löngu gleymt í hvaða landi við búum.
Ísland er ein virkasta eldfjallaeyja í heiminum með sín ótal misvirku og missofandi eldfjallakerfi sem sum hver eru löngu „komin á tíma“. Þá bætast við önnur náttúruöfl eins og til dæmis veðráttan, sem oft á tíðum er dauðans alvara. Fjarlægð frá öðrum meginlöndum er einnig stórt atriði. Búseta í slíku landi hlýtur því að útheimta stöðugt og vakandi auga þar sem mikilvægt er að samhliða plani A, sé B og jafnvel C.

Í ansi mörg ár núna hefur verið kallað úr hverju horni ríkisstjórnar, „græn orkuskipti“, „græn orka“, „kolefnishlutleysi“ og svo framvegis, sem allt á að helga meðalið á vegi okkar til frelsunar og vinsælda. Og lagningu þess vegar eiga íslenskir skattborgarar möglunarlaust að borga, sama hvað.

Engum manni eða miðli hefur dottið í hug að slá upp hinni raunhæfu mynd sem blasa myndi við ef Ísland yrði algerlega jarðefnaeldsneytislaust. Hvað ætla stjórnvöld að gera ef hér verða enn meiri náttúruhamfarir en nú þegar hafa sýnt sig á Reykjanesskaganum? Hvað ætla menn að gera ef einhverjar af stóru virkjunum á borð við Nesjavallavirkjun, Hellisheiðarvirkjun, Sogið, Búrfellsvirkjun eða Kröflu, til að mynda, dyttu út? Hvar verður þá plan B ef öll eggin eru komin í sömu körfuna? Hvar á þá að stinga öllum bifreiðum, vinnuvélum og öðrum tækjum í samband?

Þá má nefna í þessu samhengi að til að ná yfirlýstum markmiðum um orkuskipti, þarf að tvöfalda núverandi raforkuframleiðslu og rúmlega það. Vinstri vængurinn hefur verið ötull við að koma í veg fyrir nýtingu þess orkugjafa sem náttúran sjálf gefur, hvort sem um ræðir fallvatnsorku eða jarðvarma.
Við erum með forsætisráðherra sem lýsir því opinberlega yfir að hún vilji frekar sjá álveri lokað til að ná markmiðunum heldur en að virkja meira. Það þýðir að hún sé tilbúin að leggja byggðir eins og Austfirðina nánast í eyði til að sækja meiri orku „fyrir heimilin í landinu“.

Hægri vængurinn hamrar járnið á meðan það er heitt og talar fyrir hreinni grænni orku í formi vindmyllugarða víðs vegar um landið sem leysa mun málið. Við höfum umhverfisráðherra sem rær fullum róðri á móts við það markmið að afhenda orkuauðlindir okkar Íslendinga yfir til erlendra fjármálaafla á meðan hann hamrar á því hversu mikilvægt það sé að losna við jarðefnaeldsneyti og berjast fyrir grænni orku. „Allir sem telja sig græna í stjórnmálum annars staðar í heiminum berjast fyrir grænni orku,“ segir hann.

Í þessu samhengi tel ég hafið yfir allan grun að þeir sem hafi yfir að ráða almennri skynsemi séu ekki tilbúnir að skipta út auðlindum þjóðarinnar fyrir gríðarlega hækkun á raforkuverði til heimila landsins, bara svo þeir ríku geti orðið enn ríkari.

Þá standa hinir einu sönnu vinstri grænu sig betur en kamelljón í litaflogi. Þeir segja stórt nei við flestum áformum um vatnsafls- eða jarðvarmavirkjanir sem yrðu í eigu ríkis og þjóðar, en telja hins vegar góða hugmynd að leggja á vindmyllugarðana auðlindagjald í stað þess að berjast gegn þeim. Sjálfbærnin og hagur þjóðar er greinilega ekki svo mikilvægt eftir allt saman þegar á reynir.

Þegar öllu er á botninn hvolft verður að horfast í augu við þá staðreynd að allt tal um jarðefnaeldsneytislaust Ísland er ekki bara óraunhæft, heldur hrein og bein ógn við þjóðaröryggi landsins. Slíkt tal er með öllu óábyrgt og sýnir eingöngu fram á vanhæfi ráðamanna við að tryggja öryggi landsins á sem skynsamlegasta máta. Tími náttúruhamfara er svo sannarlega ekki liðinn eins og menn verða nú áþreifanlega varir við.

Þegar svo kemur að innlendum orkugjöfum er gríðarlega mikilvægt að sú dýrmæta auðlind sem við búum yfir sé alfarið í eigu ríkis og þjóðar hvernig svo sem hennar er aflað. Án undantekninga. Þar undir er stór hluti okkar sjálfstæðis.

Höfundur er Ágústa Ágústsdóttir,varaþingmaður Miðflokksins í Norðausturkjördæmi. 

Skrifað: 16. janúar 2024.

Isavia tekur upp bílastæðagjald á Egilsstaðaflugvelli

https://www.austurfrett.is/frettir/isavia-tekur-upp-bilastaedhagjald-a-egilsstadhaflugvelli

Höfundur: Albert Örn Eyþórsson • Skrifað: 11. janúar 2024.

Á næstunni mun Isavia koma upp nýju bílastæðakerfi með aðgangsstýringu á Egilsstaðaflugvelli en slíkt mun vera, eftir því sem Austurfrétt kemst næst, í fyrsta skipti sem bílastæðagjöld eru innheimt á Austurlandi. Innleiðing þess sögð bæta þjónustu og ferðaupplifun fólks.

Uppsetning kerfisins hefst á næstu dögum en eftir að það er komið upp þurfa allir sem þangað eiga erindi á bíl í lengri tíma en fimmtán mínútur að greiða 350 krónur fyrir hverja klukkustund umfram það eða 1.750 krónur sólarhringinn fyrstu vikuna. Gjaldið lækkar í 1.350 hvern dag næstu vikuna þar á eftir.

Nýja kerfið er með sama sniði og gerist við Keflavíkurflugvöll og jafnframt skal setja upp sams konar kerfi á flugvellinum á Akureyri á næstunni líka. Gjöldin verða hin sömu en kerfið mun lesa bílnúmer allra sem á völlinn fara. Hægt verður að greiða í sérstöku appi, Autoplay sem svo er kallað og einnig gegnum vef Parka. Sé ekki greitt með þeim leiðum næstu tvo daga eftir brottför er sendur reikningur í heimabanka bíleigandans.

Fulltrúaráð Sjálfstæðisflokksins í Fjarðabyggð hefur þegar formlega mótmælt þessum gjörningi Isavia. Ólíðandi sé að grafið sé með þessum hætti undan ávinningi fólks af Loftbrúnni og auka þannig álögur og skatt á íbúa landsbyggðarinnar. Slík gjaldtaka komi verst niður á viðkvæmum hópum sem þurfi aðstæðna vegna að sækja sér ýmsa nauðsynlega þjónustu á höfuðborgarsvæðið.

........................... 

• Þetta er enn ein aðferðin við að skattleggja landsbyggðina í anda Sjálfstæðisflokksins að „lækka skatta“
• Þetta bitnar harkalega á fólki sem fer í menningaferð, læknisheimsókn til Reykjavíkur eða á sólarströnd.
• Þriggja daga heimsókn kostar 5.250.- í bílastæðagjöld á Egilsstöðum.
• Er þetta eitthvað sem á að láta yfir sig gang möglunarlaust?
• Er þetta ekki mál sveitastjórna á landsbyggðinni að mótmæla harðlega?

Berglind Harpa þingmaður og Berglind Harpa sveitastjórnarmaður

https://www.austurfrett.is/frettir/bryna-fyrir-innvidharadhherra-adh-setja-uppbyggingu-sudhurfjardhavegar-i-forgang:

„Fjórir þingmenn sjálfstæðisflokks hafa lagt fram tillögu til þingsályktunar þess efnis að flýta skuli uppbyggingu Suðurfjarðavegs í samgönguáætlun. Sá vegkafli, frá Reyðarfirði til Breiðdalsvíkur, sé einn sá allra hættulegasti á þjóðvegi 1.“

---

„Þeir fjórir þingmenn sem hvetja Sigurð Inga Jóhannsson, innviðaráðherra, til að setja Suðurfjarðaveg mun framar í röðina eru þeir Njáll Trausti Friðbertsson, Berglind Harpa Svavarsdóttir, Vilhjálmur Árnason og Ásmundur Friðriksson. Tveir þeir fyrrnefndu þingmenn fyrir Norðausturkjördæmi.“

Það vekur athygli að Berglind Harpa Svavarsdóttir er hér meðflutningsmaður sem þingmaður, en þess á milli er hún fyrsti varaforseti í sveitastjórn Múlaþings og horfir þaðan á slóðagang ríkisstjórnar sinnar og innviðaráðherrans, sem svíkja ítrekað heitingar um veg yfir Öxi, Fjarðarheiðagöng og áframhaldandi uppbyggingu Alþjóðaflugvallarins á Austurlandi.

Lengi hefur einnig verið beðið eftir tvíbreiðum brúm á Jökulsárnar á Fjöllum og á Breiðamerkursandi.  Báðar þessar brýr hamla þungflutningum frá mið-Austurlandi.

Hugsanlega getur hún haft þau áhrif á fyrsta þingmann N-Austurkjördæmisins að hann gangi í lið með henni um að framangreind verkefni verði sett í framkvæmd.

BVW   

MÚLAÞING. Lá við handalögmáli á sveitarstjórnarfundi.

"Sauð upp úr þegar Þröstur neitaði að yfirgefa salinn – Rætt um lögreglu og handalögmál

Þröstur Jónsson, sveitarstjórnarfulltrúi Miðflokksins í Múlaþingi, neitaði að yfirgefa salinn eftir að hann var kosinn vanhæfur á sveitarstjórnarfundi í gær. Töluvert uppnám skapaðist og að sögn fundarfólks var rætt bæði um lögreglu og handalögmál í fundarhléi.

„Ég óhlýðnaðist valdi forseta,“ segir Þröstur. „Menn veltu því fyrir sér í fullri alvöru hvort það ætti að kalla til lögreglu og færa mig út úr salnum.“

Verið var að taka lokaákvörðun um leiðarval Fjarðaheiðargangna, það er hvort göngin ættu að fara svokallaða norðurleið eða suðurleið. Ákveðið var að fara norðurleið en Þröstur og félagar hans hjá Miðflokknum hafa barist fyrir suðurleið.[Leiðrétting. Miðflokkurinn berst fyrir Norður-leiðinni. Meirihlutinn fyrir Suður-leiðinni]

Á fyrri stigum málsins hafa bæði Þröstur og annar Miðflokksmaður, Hannes Karl Hilmarsson, verið kosnir vanhæfir. Í tilfelli Þrastar var það vegna þess að bróðir hans á jarðir sem göngin myndu fara um.

 

Vitnaði í biblíuna og sat sem fastast

Þegar málið kom upp á fundinum bar Jónína Brynjólfsdóttir, forseti sveitarstjórnar og oddviti Framsóknarflokks, upp vanhæfi Þrastar. En hann fékk að reifa sín málsrök áður.

Greindi hann frá því að hann hafi kært ákvörðun um vanhæfi sitt, í tvígang til Innviðaráðuneytisins og til Umboðsmanns alþingis. Einnig að hvorugur þessara aðila hafi úrskurðað um vanhæfi hans. Það er að ráðuneytið hafi ekki svarað spurningunni um vanhæfi með berum orðum eins og gert hefur verið í öðrum sambærilegum tilfellum. Umboðsmaður hafi vísað málinu frá þar sem ráðuneytiskærunum tveimur var blandað saman en í aðeins einu málinu hafi legið fyrir stjórnvaldsákvörðun Múlaþings.

Vitnaði Þröstur meðal annars í Biblíuna í tíu mínútna langri ræðu. Sagði hann það ekki auðvelt fyrir sig sem kristinn mann að stíga fram enn einu sinni í þessu vanhæfismáli. „Mér bera að elska óvini mína og biðja fyrir þeim sem ofsækja mig samkvæmt þeim lögum sem eru æðri öllum öðrum lögum, það er að segja ritningunni,“ sagði hann.

Eftir það voru greidd atkvæði um vanhæfi með handauppréttingu og tíu fulltrúar samþykktu það. Bað Þröstur þá aftur um að fá að tala. Þá greindi hann frá því að hann myndi ekki víkja úr salnum.

„Það er búið að kjósa mig vanhæfan hér og þar með eigi ég að víkja úr sæti. Þá segi ég eins og Pétur postuli, frammi fyrir yfirvöldum í Jerúsalem, til þess að gæta að lýðræði, kærleika, sannleika og tjáningarfrelsi í þessu landi, framar ber að hlýða guði en mönnum og ég mun sitja sem fastast,“ sagði hann.

 

Rætt um handalögmál í fundarhléi

Eftir að Þröstur neitaði að yfirgefa salinn ákvað Jónína að gera fundarhlé. Þetta fundarhlé stóð yfir í um 45 mínútur og var viðburðaríkt að sögn fulltrúanna.

„Við tókum fundarhlé og mátum stöðuna. Við ráðfærðum okkur við lögfræðing sem starfar hjá sveitarfélaginu svo við myndum ná að afgreiða málið með þeim hætti sem við töldum nauðsynlegt,“ segir Jónína.

Spurningin sem uppi var komin var hvort halda ætti málinu áfram eða fresta því. Meirihlutinn taldi vænlegast að halda því áfram og var Þröstur spurður um hvernig hann sæi næstu skref fyrir sér.

Jónína segist ekki kannast við að hafa rætt um að kalla til lögreglu til að færa Þröst úr salnum.

„Það var ýmislegt reifað en ég get ekki sagt að það hafi komið sérstaklega til tals. Það var velt upp ýmsum möguleikum. Það var spurt hvort hann væri sjálfur að óska eftir því að það kæmi til handalögmála,“ segir Jónína.

 

Mátti sitja en ekki tala

Jónína segist aldrei hafa lent í neinu þessu líku áður en loks var ákveðið að Þröstur mætti sitja en ekki tala.

„Hann neitaði að víkja og þá var hann upplýstur um það að þar sem hann væri orðinn vanhæfur hefði hann hvorki málfrelsi, tillögu né atkvæðisrétt,“ segir Jónína.

Þröstur segist ekki hafa reynt að kveða sér orðs í umræðunum um leiðarvalið, það hefði ekkert þýtt.

Hann segir einnig að það hefði með réttu átt að stöðva fundinn. „Í samþykktum Múlaþings segir að ef komi upp aðstæður þar sem forseti ráði ekki við aðstæður eigi að slíta fundi. Hann má ekki klára fundinn.“

Vísar hann í b. lið 16. greinar samþykktar um stjórn Múlaþings, er lýtur að valdi forseta. Þar segir:

„Ef sveitarstjórnarfulltrúi hlýðnast ekki úrskurði forseta eða almenn óregla kemur upp á fundi skal forseti gera hlé um stundarsakir eða ef nauðsyn krefur fresta eða slíta fundi.“

„Það var gengið mjög hart á mig þangað til ég náði að koma fólki í skilning um hvað málið snerist. Fólk var greinilega ekki búið að skilja það að ég var búinn að reyna allt til að fá úrskurð,“ segir Þröstur.

 

Yfirgaf salinn í lokaumræðu

Í lok fundar var tekin fyrir fundargerð umhverfis og framkvæmdaráðs, þar sem komið var inn á sama efni. Bað Jónína Þröst þá aftur um að víkja úr salnum þar sem hann hefði verið kosinn vanhæfur um þetta umræðuefni fyrr á fundinum.

Í þetta skipti ákvað Þröstur að fara af fundinum eftir að hafa haldið stutta tölu og lét bóka eftirfarandi:

„Þar sem væntanlega ég yrði sviptur málfrelsi undir þessum liðum þó ég sæti í salnum líkt og gert var undir fjórða fundarlið hér á undan, sé ég ekki ástæðu til að tefja fund meir en orðið er af meintu vanhæfi mínu.
Mun því hlíta boði forseta og yfirgefa salinn. Það breytir ekki því að ég sætti mig ekki við að vera dæmdur og kosinn vanhæfur þegar úrskurðarvaldið í þessu landi hefur ekki tekið undir það sjónarmið að ég sé vanhæfur, hvorki Innviðaráðuneyti né Umboðsmaður Alþingis þó til beggja hafi verið leitað.
Mótmæli því alræðisvaldi sem sveitarstjórn hefur tekið sér í að lýsa mig vanhæfan sem áður nefnd úrskurðar-embætti taka hvorugt undir, heldur kveða ekki upp úrskurð eins og þeim þó ber og um var beðið.“

https://www.dv.is/frettir/2023/9/14/saud-upp-ur-thegar-throstur-neitadi-ad-yfirgefa-salinn-raett-um-logreglu-og-handalogmal/ 

Hver fer í manninn? Þar er efinn.

Í Austurfrétt 7.9.2023 birtist aðsend grein, eða ekki?

 

"Aðeins um leiðarval og glötuð tækifæri Miðflokksins

Höfundur: Gunnar Gunnarsson • Skrifað: 07. september 2023.

Fyrir síðustu sveitarstjórnarkosningar var leiðarval og veglína að Fjarðarheiðargöngum Héraðsmegin eitt af kosningamálunum í Múlaþingi. Að öðrum ólöstuðum gáfu fá framboð þessu máli eins mikinn gaum og Miðflokkurinn sem hafði þetta sem sitt aðalmál en þeirra sjónarmið var að heldur ætti að skoða svonefnda norðurleið en fara að tillögu Vegagerðarinnar um það sem nefnt hefur verið suðurleið. Um er að ræða stóra ákvörðun og ljóst að ekki yrðu allir á eitt sáttir um leiðarvalið. Niðurstaða sveitarstjórnar er sú að fara suðurleið en ég hef áður fjallað um þá ákvörðun, sjá hér.

Þannig vill til að oddviti Miðflokksins var vanhæfur til að taka þátt í afgreiðslu málsins vegna vensla. Ákvörðun sveitarstjórnar um vanhæfi hans við meðferð málsins hefur sannarlega vakið upp sterkar tilfinningar hjá sveitarstjórnarfulltrúanum og hefur hann reynt að fá þeirri ákvörðun snúið með því að skjóta málinu til innviðaráðuneytisins. Niðurstaða ráðuneytisins í málinu er skýr, sjá hér, en í áliti ráðuneytisins kemur þetta meðal annars fram:

„Ekki eru gerðar athugasemdir við ákvörðun sveitarstjórnar og byggðaráðs sveitarfélagsins Múlaþings um að venslamaður sveitarstjórnarfulltrúans hafi átt sérstakra eða verulegra hagsmuna að gæta umfram aðra vegna mála sem voru til afgreiðslu sveitarstjórnar í tengslum við val á tengileiðum vegna Fjarðarheiðaganga.“

Við fyrstu afgreiðslu málsins í sveitarstjórn var varamaður Miðflokksins klár og tók sæti þegar sveitarstjórnarfulltrúinn vék af fundi undir umræðum um málið. Varamaðurinn hélt góða og málefnalega tölu, málstað framboðsins haldið á lofti og umræður voru góðar.

Það sem hins vegar vakti furðu var að þegar málið kom fyrir sveitarstjórn í annað sinn var ekki kallaður til varamaður hjá Miðflokknum. Þá var búið að upplýsa bæði oddvita sem og fyrsta varamann hans um að sú staða gæti komið upp að hann yrði talinn vanhæfur og framboðið hvatt til þess að hafa varamann tilbúinn til að ræða málið á sveitarstjórnarfundinum. Það kaus framboðið að gera ekki og fyrirgera því rétti sínum til að koma efnislegum athugasemdum þeirra um leiðarvalið á framfæri á þeim stað og þeirri stund sem mest vægi hefur, á sveitarstjórnarfundi.

Í framhaldinu var umrædd skipulagstillaga auglýst og óskað eftir umsögnum eins og lögbundinn ferill segir til um. Við afgreiðslu málsins í umhverfis- og framkvæmdaráði í vikunni kom í ljós að áheyrnarfulltrúi Miðflokksins í umhverfis- og framkvæmdaráði hafði sent inn umsögn um málið. Þetta gaf tilefni til þess að kalla eftir lögfræðiliti um áhrif þess á hæfi viðkomandi fulltrúa til að taka þátt í afgreiðslu málsins. Það er skemmst frá því að segja að álit lögmanns var afgerandi á þá leið að aðili sem sendir inn athugasemd í slíku ferli verði vanhæfur til að taka þátt í afgreiðslu málsins, sem felur meðal annars í sér að svara fram komnum athugasemdum. Með hliðsjón af þessu lögfræðiáliti taldi umhverfis- og framkvæmdaráð því áheyrnarfulltrúa Miðflokksins vanhæfan til umfjöllunar um sína eigin athugasemd sem og aðrar umsagnir sem taka til þeirra meginatriða sem fram koma í hans umsögn. Nánar er fjallað um svona vanhæfi í úrskurði innviðaráðuneytisins vegna áþekks álitamáls hjá Hvalfjarðarsveit, sjá nánar hér.

Í þeim úrskurði kemur meðal annars fram:

„Þegar sveitarstjórn fjallar um skipulagsáætlanir verður að telja það meginreglu að sveitarstjórnarmaður verði einungis talinn vanhæfur til þess að taka þátt í undirbúningi og afgreiðslu þess varði skipulagsáætlun hann sérstaklega umfram aðra þá sem af því eru bundnir (sjá til hliðsjónar Páll Hreinsson, Hæfisreglur stjórnsýslulaga, 2005, bls. 299). Sem dæmi um slíkt má nefna að skipulagið varði með sérstökum og beinum hætti fasteign eða fasteignir sem sveitarstjórnarmaður eða nánir venslamenn hans eiga á því svæði sem skipulagið nær til… Hins vegar verður að telja undantekningu á framangreindri meginreglu þegar sveitarstjórnarmaður eða náinn venslamaður hans í skilningi 1. mgr. 19. gr. sveitarstjórnarlaga beitir sér gegn skipulagsáætlun í skjóli andmælaréttar skipulagslaga, sbr. áðurnefnda 2. mgr. 31. gr. laga nr. 123/2010.“

Á fundi umhverfis- og framkvæmdaráðs bókaði áheyrnarfulltrúinn að um pólitískt ofbeldi væri að ræða. Því er ég með öllu ósammála, það er ekki pólitískt ofbeldi að tryggja örugga og sanngjarna afgreiðslu mála þegar um íþyngjandi stjórnvaldsákvarðanir er að ræða líkt og hér er.

Það má segja að Miðflokkurinn hafi nokkrum sinnum farið á mis við tækifæri til að ræða þetta mál efnislega, eingöngu fyrir eigin ákvarðanir sem ekki er hægt að kenna nokkrum öðrum um. Með þessu velur Miðflokkurinn að afleiðavega umræðuna í stað þess að taka þátt í henni málefnalega og virðist kjósa að snúa þessu mikilvæga máli upp í tilgangslausar málalengingar, brigsl og svívirðingar sem enginn fótur er fyrir. Framganga fulltrúa Miðflokksins, þar sem hjólað er í manninn frekar en að ræða málefnið, er áhyggjuefni og hvorki sveitarstjórn né flokknum sem slíkum til framdráttar.

Höfundur er oddviti Framsóknar og forseti sveitarstjórnar í Múlaþingi."

Það sem vekur strax athygli er að fyrst er höfundur tilgreindur Gunnar Gunnarsson og í lok greinar er höfundur tilgreindur oddviti Framsóknar.